جدول محاسبات انواع هواکش ها- هواکش خانگی و صنعتی

انواع سیستم های تهویه مطبوع

تهويه حداقلی

این سیستم های تهویه به صورتی طراحی شده اند که با کم شدن دما از درجه خاصی، شروع به کار می کند اما در بالاتر از set point دیگر عمل نمی کند. هوای سرد ورودی باید به میزان لازم سریع باشد تا به انتهای سقف پرتاب شود و با هوای گرم در آنجا ترکیب و گرم شود و بعد به سمت پایین بیافتد. اگر این اتفاق نیفتد هوای سرد گرم نمی شود و با سرعت بر روی بستر می افتد و بستر را مرطوب و سرد می کند. از دلایل کم شدن سرعت هوای ورودی، نبود درزبند مطلوب”poor seal ” می باشد.

در سیستم حداقلی از ” inlet “ها به منظور پرتاب هوا به زیر سقف بکار برده می شود. همچنین قرار دادن لوله پولیکا با قطر 10 سانتی متر به طور موازی با سقف به شوت کردن هوا به سمت سقف کمک می کند اما جای اینلت را نمی گیرد. یک اینلت مناسب علاوه بر درزبندی خوب، صفحه ای به منظور جهت دادن به هوا دارد و نیز دارای قلاب می باشد.

به طور مثال در سالنی به عرض 10 متر ،فشار منفی 10 پاسکال می باشد و در سالنی به عرض 12 متر فشار منفی 13 پاسکال می باشد . این نشان می دهد هرچه عرض سالن بیشتر می شود، مقدار فشار منفی به منظور شوتینگ هوا باید افزایش یابد. همچنین مکان قرارگیری اینلت هرچه بالاتر باشد، مناسب تر است. لازم به ذکر است مقدار باز بودن دریچه ها نباید از 4-5 سانت کمتر باشد. در غیر این صورت اینلت ها توانایی لازم به منظور شوت کردن هوا به زیر سقف را ندارند.

محاسبات تهویه حداقلی

به منظور محاسبه برای مکانی با ظرفیت و هواکش ها و هواده های مشخص ، دریچه ها در یک سیکل 5 دقیقه ای چند دقیقه باید روشن و چند دقیقه باید خاموش باشند؟ یا در سالنی با مشخصات متفاوت، چه مقدار اینلت یا هواکش نیاز می باشد؟

فرض کنید سالنی با ظرفیت 20000 قطعه و وزن هر یک 2600 گرم و با ابعاد 12×100 متر داریم. به جدول راهنمای سیستم مراجعه می کنیم. مشاهده می شود برای وزن 2600 گرم ضریب 1.437 را داریم . در نتیجه مقدار هوای مورد نیاز برای 20000 جوجه 2600 گرمی می شود: 28740 متر مکعب در ساعت (20000*1.437= 28740). همچنین فشار منفی برای عرض 12متر ، 13 پاسکال می باشد. توان فن هایی که 91 سانتی هستند، 0.75 کیلووات است. در نتیجه هر فن 21500 متر مکعب هوا را در یک ساعت بیرون می کشد. هوای مورد نیاز برای تمام سالن 28740 متر مکعب می باشد که بر ظرفیت یک فن تقسیم می کنیم:

28740÷21500=1.3 فن

یعنی در واقع به 2 فن نیاز داریم. حالا چند تا اینلت نیاز می باشد؟ هر یک از اینلت ها ، مشخصات ویژه خود را دارند. به طور مثال فلان اینلت در فشار 12 پاسکال، 1200 متر مکعب هوا شوت می کند؛ البته اگر 100% دریچه باز باشد اما ما می خواهیم صفحه ای که باعث جهت دادن به هوا می شود نیمه باز باشد تا هوا را به سمت سقف شوت کند. در نتیجه حجم واقعی هوای ورودی نصف می شود یعنی 600 مترمکعب در ساعت.

ما دو فن داریم که در مجموع 43000 متر مکعب هوا را خارج می کنند. تقسیم این میزان خروجی بر ظرفیت هوادهی اینلت ها، عدد 72 را به ما می دهد. یعنی به 72 عدد اینلت نیاز داریم تا 43000 متر مکعب هوا را به زیر سقف شوت کنند. این سیستم صرفا براي فصول سرد و 2 هفته اول می باشد كه مصرف سوخت بیشتر است.

بااهمیت ترین نكته به منظور كنترل پرت انرژی، درزبندی كامل سالن ها می باشد و برای اين كار منافذ باید شناسایی شوند و این کار در اولويت می باشد. درزبندی سقف كه مکان قرارگرفتن هوای گرم می باشد، نسبت به سایر جاها بااهمیت تر می باشد. اين سيستم به تايمری متصل می باشد كه زمان خاموشی و روشنی هواكش ها را تنظيم مي كند.

هفته اول و دوم و سوم: میزان عملکرد هواكش ها يک پنجم سيكل (به طور مثال يک دقيقه روشن و 4 دقيقه خاموش در سيكل 5 دقيقه ای)

بعد از 28 روزگی: میزان كاركرد هواكش ها يک چهارم سيكل (به طور مثال 75 ثانیه روشن و 225 ثانيه خاموش در سيكل 5 دقيقه ای)

پس از 35 روزگی: مقدار عملکرد هواكش ها يک سوم سيكل (برای نمونه 100 ثانيه روشن و 300 خاموش در سيكل 5 دقيقه ای)

به این معنی که هر هفته 25 ثانيه به روشن ماندن فن ها اضافه می شود و به همين مقدار از خاموشی آن ها کم می شود. هدف اساسی از اين افزايش و كاهش اين است كه مقدار CO2 افزایش نیابد و مقدار اكسيژن 6/19% و CO2 كمتر از ppm3000 بماند. اندازه گيری اكسيژن کمتر امکان پذیر است و به همین دلیل اندازه گيری CO2 به منظور کسب اطمينان از مقدار مطلوب اكسيژن كفايت مي كند و اين به علت نسبت ثابتی می باشد که میان اين دو عنصر موجود است. اگر امكان اندازه گيری CO2 وجود دارد، مدت روشنی و خاموشی هواکش ها را طبق آن تنظيم کنید. هدف از تهويه حداقلی اين است كه هر 8 دقيقه یک بار هوای سالن به طور کامل عوض شود.

تهویه تونلی

اساس تهویه تونلی بر پایه خنک کنندگی هوای در حال حرکت می باشد. باید به این نکته توجه کرد که دمای احساسی از دمایی که سنسور و دماسنج نشان می دهد، اهمیت بیشتری دارد زیرا سنسور نمی تواند اثر خنک کنندگی جریان هوا را اندازه گیری کند.

تهویه ترانزیشنال(بینابینی)

در این سیستم هوادهی از حداقل آغاز شده و با بالارفتن نیاز به حداکثر می رسد. یعنی از سیستم حداقلی شروع و به سیستم تونلی ختم می شود. در این سیستم ، نوع فصل و دمای بیرون از سالن هم تاثیرگذار می باشند. به همین دلیل امکان دارد در یک روز از سه روش برحسب نیاز بکار برده شود. به طور مثال ظهر که هوا گرمتر است از سیستم تونلی و شب از سیستم حداقلی همراه با استفاده از تهویه کناری یا تهویه های انتهایی استفاده شود و اینلت ها را هم به طور کامل باز کنیم. هدف، تعويض هوا هر دو دقيقه يک بار می باشد. اين نوع تهويه معمولا پاييزه و بهاره می باشد. مثل تهويه حداقلی، هوا از سمت inletها وارد و در تاج سالن به هم برخورد می كنند و پائين می آيد ولی فن ها همان فن های تهويه تونلی می باشند.

مقدار هوای موردنیاز به منظور تهويه انتقالی

در اين نوع تهويه علاوه بر هواكش های 90 سانتی، از هواكش های 120 سانتی (با ظرفيت 10 مترمكعب در ثانيه يا 600 متر مكعب در دقيقه یا 36000 متر مكعب در ساعت) بکار برده می شود و هواكش ها با ترموستات عمل می كنند. ورودی ها در دو سمت سالن، هوا را به تاج سالن می فرستند. سرعت جريان هوا 25% (یک چهارم) سيستم تونلی می باشد.

براي مثال در سالنی با 5760 متر مكعب، چند هواكش 120 سانتي نیاز می باشد؟ به دلیل اینکه هوای سالن بايد در 2 دقيقه تخليه شود در نتیجه در هر دقيقه 2880 متر مكعب هوا بايد جابجا شود كه چون 4 هواكش 90 سانتی داشتيم به جابجايی 1500 متر مكعب هوا در دقيقه نياز دازيم كه با 5/2 هواكش 120 سانتی صورت می گیرد.