بهترین مارک های کابل فشار قوی مورد تایید اداره ی برق چه ویژگی دارد؟

کابل های فشار قوی

کابل ها دارای انواع گوناگونی می باشند و هر یک از آنها قیمت های منحصر به فرد خود را دارند. از جمله انواع کابل ها، کابل فشار قوی می باشد. کابل های فشار قوی یا همان کابل های ولتاژ بالا به کابل هایی گفته می شود که توانایی عبور جریان های بیش از ۳۰ کیلو ولت را دارند. کابل هایی که بر روی دکل ها قرار گرفته اند جزو کابل های فشار قوی محسوب می شوند. کابل های فشار قوی به دو گروه تقسیم می شوند که عبارتند از:

• کابل های روغنی
• کابل های گازی مدل sf6

کابل های روغنی در دو نوع کابل روغنی با فشار کم و کابل روغنی با فشار زیاد می باشد.

قطعا سیم و کابل به میزان زیادی در کیفیت منتقل کردن برق در بخش صنعت و ساختمان اثرگذار می باشد و به همبن جهت بسیار حائز اهمیت می باشد. به همین دلیل این محصولات شامل استاندارد اجباری می باشد و ویژگی های کیفی آنها باید بر اساس الزامات استاندارد باشد.

کیفیت سیم و کابل درجه یک به پارامترهای زیادی بستگی دارد. از جمله این موارد می توان به کیفیت فلز استفاده شده به منظور هادی ، پلیمرهای استفاده شده به عنوان لایه های عایقی و …. اشاره کرد.

بخش های مختلف کابل فشار قوی عبارتند از:

عایق:

قسمتی از سیم و کابل است که از هدایت جریان برق ممانعت می کند. انواع عایق ها در سیم و کابل عبارتند از:

1. عایق نوارپیچ (Lapped insulation) : این عایق از جنس نوار می باشد که در بخش های هم مرکز بر روی هادی قرار می گیرد و در زمان پیچیدن، بخشی از نوار روی قسمت زیرین خود می رود.
2. عایق کاغذی اشباع شده (Impregnated paper insulation) : یک عایق نوارپیچ می باشد که نوار آن اشباع شده از یک ماده عایقی می باشد.
3. عایق اکسترود شده (Extruded insulation) : این عایق از جنس مواد گرما نرم یا گرما سخت می باشد که عملیات عایق کاری آن به شیوه اکسترود صورت می گیرد.
4. عایق معدنی (mineral insulation) : این عایق از جنس پودرهای معدنی فشرده شده می باشد.

جنس عایق های شایع در تولید سیم و کابل

PVC: پلی وینیل کلراید شایع ترین عایق مخصوصا در کابل های فشار ضعیف می باشد. این ماده عایقی که اغلب به طور گرانول مورد استفاده قرار می گیرد از چهار ماده رزین PVC ، کربنات کلسیمز، روغن پلاستی سایزر (معمولاً DOP) و پایدار کننده های حرارتی (استابلایزر) تولید شده است که با توجه به نوع استفاده و خاصیت مکانیکی، حرارتی و منعطف بودن موارد تشکیل دهنده و میزان استفاده از این مواد تشکیل دهنده در فرمول های گوناگون، PVC گرانول باهم فرق دارند.

XLPE : پلی اتیلن شبکه ای یا کراس لینک شده یک ماده عایقی مطلوب می باشد که معمولا در کابل های فشار متوسط و فشار قوی مورد استفاده قرار می گیرند. این پلیمر به نسبت PVC خاصیت عایقی بیشتر (مقاومت عایقی بیشتر)، دوام طولانی تر، مقاومت در مقابل دمای زیاد، مقاومت در مقابل ساییدگی و مقاومت در مقابل مواد شیمیایی بیشتری دارد . این مواد به سبب انعطاف پذیری اندک کاربردشان مخصوصا در سیم های منعطف محدود می شود.

لاستیک : این گونه مواد عایقی در مواردی بسیار کارایی دارند که منعطف بودن بسیار زیاد برای سیم و کابل مهم و ضروری باشد. لازم به ذکر است از دیگر کاربردهای بااهمیت این مدل عایق زمانی می باشد که کابل در معرض حرارت زیاد (مانند کوره ها و ….) باشد.

TPR: ترکیبی از پلیمرها که پلاستیک و لاستیک ها را شامل می شود و از خاصیت توامان ترموپلاستیکی و الاستومری برخوردار می باشند. این ماده عایقی مانند تعداد زیادی از لاستیک ها از مقاومت بالایی در مقابل انواع روغن ها، مواد شیمیایی، ازن و پارامترهای دیگر محیطی برخوردار می باشد. این مواد دارای ویژگی جذب آب اندک، خاصیت الکتریکی مطلوب، انعطاف پذیری بالا و مقاومت زیاد در مقابل سایش است.

مقررات عایق در سیم و کابل

عایق سیم و کابل باید از مقاومت مکانیکی و قابلیت ارتجاعی موردنیاز برخوردار باشد .

– عایق سیم باید به طور کامل هادی سیم را پوشانده باشد.

– عایق باید به صورت کامل به هادی سیم بچسبد به جز بندهای بسیار منعطف که باید جداسازی عایق از هادی سیم بدون صدمه وارد شدن به عایق هادی یا پوشش قلع اندود (در صورت موجود بودن) ممکن باشد.

– میانگین ضخامت عایق نباید از میزان استاندارد پایین تر باشد.

– هر کداک از رشته های عایق در سیم تنها باید از یک رنگ ایجاد شده باشد (به غیر از رشته سبز و زرد)

– فاصله میان هر دو نشانه گذاری پیاپی نباید از ۲۷۵ میلیمتر افزایش یابد.

– رنگهای سبز و زرد به تنهایی و رنگهای قرمز ، طوسی و سفید در کابل چند رشته جایز نمی باشد.

– در صورتی که رشته ها شماره گذاری گردند، فاصله میان هر دو شماره نباید از ۵۰ میلیمتر افزایش یابد.

قوانینی که در روکش سیم و کابل باید رعایت گردد:

روکش کابل باید از استقامت مکانیکی و قابلیت ارتجاعی کافی باشد .

– روکش کابل نباید به عایق رشته های سیم بچسبد .

– میانگین ضخامت روکش کابل از مقدار استاندارد کمتر نباشد .

-روکش در کابل های تک رشته روی عایق به کار می رود .

-در کابل های چند رشته روکش روی مجموعه رشته ها و یا فیلر به کار می رود .

– فاصله بین هر دو نشانه گذاری متوالی بر روی روکش کابل نباید از ۵۵۰ میلیمتر بیشتر شود .

– دو پهنی روکش در کابل بیش از ۱۵% حداکثر قطر تعیین شده کابل نباشد و میانگین قطر نیز از آن بیشتر نشود .

استاندارد سیم و کابل

ساخت سیم و کابل دارای یک سری استاندارد اجباری است، یعنی به منظور ساخت سیم و کابل استاندارد و برای استفاده داخلی ، صادرات و یا واردات باید کلیه یا تعدادی از قوانین استاندارد ملی را که در قانون اصلاح قوانین و مقررات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران وجود دارد رعایت شود.